Reis Japan 2016 dag 14 in Hiroshima

De ochtend begon vroeg in onze Riokan annex tempel. In de tempel mochten we het dagelijkse ochtendgebed meemaken. De 2de monnik gaf het ritme aan met hulp van de gong/trommel, terwijl de hoofdmonnik voor variatie zorgde door diverse bellen te luiden. Samen zongen of humden ze een eentonig gezang met hier en daar een buiging.
De tempel zag er mooi en rijk versierd uit. Echt een tempel die nog regelmatig gebruikt wordt. Direct daarna een heel traditioneel ontbijt met rijst, tofoe in diverse vormen en smaken, paddestoelen en een vreemde groente. Gelukkig met veel thee.
Na het ontbijt werd het weer reizen met diverse keren overstappen. En zo kwamen we bij ons hotel aan. Daar werden we verwelkomd door een heuze robot. Enig!!!
Het hotel ligt vlak naast het memorial park, waar De bom en zijn gevolgen nog regelmatig in herinnering gebracht wordt. Zo ook nu, want het park zat vol met busladingen schoolkinderen, die hier hun geschiedenisles krijgen.
Het park is gevuld met een memorialmuseum, een beeld met een eeuwige vlam die blijft branden azolang er kernproeven gehouden worden, een beeld van een kindslachtoffer om de zinloosheid aan te geven, een grote bel (waarvan ik bedacht had dat die met zijn galm het nadreunen van de grote plof moest voorstellen), het enige pand in het centrum dat na de bom nog overeind stond en nog enkele kleinere objecten en geplante bomen om de herinnering levend te houden. Het totaal is best wel indrukwekkend. Wat bij Jans grote indruk maakte was het beeld van het kind en ik was vooral getroffen door een dubbele teller. De ene teller gaf aan dat het inmiddels al ruim 26000 dagen geleden was dat de bom viel, terwijl de andere teller aangaf hoelang het geleden was dat de laatste kernproef gedaan werd. 40 dagen dus. Het is zo schokkend om vast te stellen dat de mensheid er echt niets van heeft geleerd.
Vanavond gingen we met de hele groep het lokale gerecht eten. Een Okonomiyaki. Dat is een gevulde pannenkoek, die voor je neus bereid wordt op een grote bakplaat. Het was wel lekker, maar ook wel erg vullend... Wel leuk om het zo eens mee te maken, want dit recept is geboren na de bom. Er was namelijk overal gebrek aan, ook aan pannen, dus werd er van alles op een bakplaat gemikt. En zo is er weer een link naar de memorial gelegd.
Al met al weer een dag met vele indrukken.