Reis Japan 2016 dag 20 in Nagasaki
Door: Sylvia en Jans
Blijf op de hoogte en volg Sylvia_Jans
26 Oktober 2016 | Nederland, Hoensbroek
Het is een broeierige dag, met af en toe een druilerige regenbui.
Jans en ik gingen na het ontbijt eerst naar het werkelijk lelijkste tempeltje van heel Japan. Het is een grauwe betonnen blok, met betonnen tralies rondom als een soort versiering. Maar de reden waarom dit tempeltje toch populair is bij toeristen is het dak met zijn 2 Gaudi-achtige torens. Heel apart!
Even verderop staat nog een tempelcomplex. Dit doet mij denken aan een beroemde Fantasy schrijver, Terry Prattchet. Hij schrijft over een absurdistische wereld, gedragen door 4 olifanten op het schild van een schildpad. Dit gebouw heeft een schildpad als dak, waarop een levensgroot beeld van een christelijke heilige staat. Nadat wij beide tempels uitgebreid bewonderd hebben, stappen we op de tram naar het Peacepark. Bij de halte zien we iets groens. Dat zal het park wel zijn, dachten we. Maar nee hoor, we komen terecht op een sportveld, waar de Olympische spelen voor 65+ gehouden worden. Wij werden vergast op een paar wedstrijdrondjes slepen van een bal op een soort sneeuwschep. En daarna begon het ringwerpen. De snelste ploegen kregen een mooi ingepakt cadeau mee naar huis. De overige deelnemers kregen een soort opwarmdoekje tegen spierpijn. Daar kwam ik achter toen ik, met veel handen en voetenwerk, aan enkele deelnemers vroeg wat zij gewonnen hadden. Ik kreeg als dank voor alle aandacht dat cadeautje mee.
Jans en ik haakten af bij de rest van het programma (er lagen nog korfen aan palen en nog andere attributen) en gingen naar het Peacepark. Ook vandaag weer werd het park overspoeld door schoolklassen. Per klas mochten enkele kinderen toespraakjes houden, waarna de groep liedjes ging zingen, alvorens een hanger van gevouwen kraanvogels werd opgehangen bij het monument.
Jans en ik liepen verder het drukke park door. We zagen regelmatig mensen selfies maken waarbij ze de poses van de beelden nadeden. Erg grappig om te zien.
Na al dit fraais pakten we weer de tram om uit te komen bij de haven voor de lunch. Daarna liepen we door naar de "Hollandse helling". Dit stukje wijk is min of meer geschapen door een Hollander, die met dynamiet de berg ietwat bewoonbaar maakte. Er werden in die tijd ( zo rond 1850) vooral westerse huizen gebouwd. De Japanners verbanden buitenlanders naar dit stukje wijk en noemde iedere vreemdeling voor het gemak Hollander. En zo kwam dit wijkje dus aan zijn naam.
Na de wandeling daar liepen we weer naar de havenkant om op het terras iets te gaan drinken. En daarna weer terug naar het hotel.
Jans en ik gingen na het ontbijt eerst naar het werkelijk lelijkste tempeltje van heel Japan. Het is een grauwe betonnen blok, met betonnen tralies rondom als een soort versiering. Maar de reden waarom dit tempeltje toch populair is bij toeristen is het dak met zijn 2 Gaudi-achtige torens. Heel apart!
Even verderop staat nog een tempelcomplex. Dit doet mij denken aan een beroemde Fantasy schrijver, Terry Prattchet. Hij schrijft over een absurdistische wereld, gedragen door 4 olifanten op het schild van een schildpad. Dit gebouw heeft een schildpad als dak, waarop een levensgroot beeld van een christelijke heilige staat. Nadat wij beide tempels uitgebreid bewonderd hebben, stappen we op de tram naar het Peacepark. Bij de halte zien we iets groens. Dat zal het park wel zijn, dachten we. Maar nee hoor, we komen terecht op een sportveld, waar de Olympische spelen voor 65+ gehouden worden. Wij werden vergast op een paar wedstrijdrondjes slepen van een bal op een soort sneeuwschep. En daarna begon het ringwerpen. De snelste ploegen kregen een mooi ingepakt cadeau mee naar huis. De overige deelnemers kregen een soort opwarmdoekje tegen spierpijn. Daar kwam ik achter toen ik, met veel handen en voetenwerk, aan enkele deelnemers vroeg wat zij gewonnen hadden. Ik kreeg als dank voor alle aandacht dat cadeautje mee.
Jans en ik haakten af bij de rest van het programma (er lagen nog korfen aan palen en nog andere attributen) en gingen naar het Peacepark. Ook vandaag weer werd het park overspoeld door schoolklassen. Per klas mochten enkele kinderen toespraakjes houden, waarna de groep liedjes ging zingen, alvorens een hanger van gevouwen kraanvogels werd opgehangen bij het monument.
Jans en ik liepen verder het drukke park door. We zagen regelmatig mensen selfies maken waarbij ze de poses van de beelden nadeden. Erg grappig om te zien.
Na al dit fraais pakten we weer de tram om uit te komen bij de haven voor de lunch. Daarna liepen we door naar de "Hollandse helling". Dit stukje wijk is min of meer geschapen door een Hollander, die met dynamiet de berg ietwat bewoonbaar maakte. Er werden in die tijd ( zo rond 1850) vooral westerse huizen gebouwd. De Japanners verbanden buitenlanders naar dit stukje wijk en noemde iedere vreemdeling voor het gemak Hollander. En zo kwam dit wijkje dus aan zijn naam.
Na de wandeling daar liepen we weer naar de havenkant om op het terras iets te gaan drinken. En daarna weer terug naar het hotel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
